เมื่อวานนี้ได้ดูรายการนึงแล้วน่าสนใจ
น่าจะเป็นข้อคิดคำเตือนหลายๆคนได้
คุณป้าคนนี้เป็นคนเกาหลี
เราไม่รู้ว่าที่เกาหลีจะเรียกคุณป้าเหมือนที่คนในญี่ปุ่นเรียกรึเปล่านะ
“คุณป้า(หน้า)พัดลม”
เรื่องราวของคุณป้า นอกจากน่าสนใจตรงเรื่องการทำศัลยกรรมแล้ว
ยังให้ข้อคิดและข้อเตือนใจ ในมุมมองของเรานะ
คุณป้าเคยเป็นผู้หญิงที่ถือว่าหน้าตาดี เข้าข่ายว่าดีมากระดับดาราเลยหละ
เป็นนักร้องอาชีพที่ออกอัลบั้มเพลงด้วย
ผ่านเวทีการประกวดมามากมาย
แต่ด้วยความที่หลงและเสพติดการศัลยกรรม
ใบหน้าคุณป้าจึงเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบผิดปกติ
ภาพด้านบนเป็นรูปปัจจุบันหลังจากการผ่าตัดแก้ไขใบหน้า
จากการช่วยเหลือของแพทย์ในประเทศเกาหลีแล้ว
ส่วนด้านล่างคือภาพก่อนการผ่าตัด
สาเหตุเกิดจากการฉีดซิลิโคนเข้าใบหน้า
“ด้วยตัวเอง”
คุณป้าพยายามหาซื้อซิลิโคนเพื่อฉีดเพิ่มเสริมใบหน้า
เพราะ “อยากสวย (กว่าเดิม)”
หลังจากที่ซิลิโคนหมด
คุณป้าก็หันมาใช้น้ำมัน (ทำอาหาร) บ้าง
ของเหลวชนิดอื่นบ้าง
โดยทำการฉีดด้วยตัวเอง
มันเป็นโรคนึงที่คนญี่ปุ่นจะเรียกว่า
โรคการเสพติด….การกระทำอะไรสักอย่าง/แม้แต่การเสพติดสิ่งของที่ชอบมากๆ
ก็เรียกกว่าเป็นโรคนี้เช่นกัน
(โรคนี้จะเป็นกันเยอะ เช่น โรคคนเสพติดสีชมพู ของใช้ทุกอย่าง เสื้อผ้า การดำเนินชีวิตประจำวันขาดสีชมพูไม่ได้ เป็นต้น)
คุณป้าเป็นโรคเสพติดการฉีดของเหลวเข้าใบหน้า
โดยขาดสติไปแล้ว
ไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าตัวเอง
ต้องการฉีด เพราะคิดว่า จะทำให้สวยขึ้นได้
มันเป็นผลกระทบที่ได้จากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
และความอยากสวย
ทุกวันนี้คุณป้าก็ รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง
ตอนนี้คุณหมอในประเทศญี่ปุ่น
ยื่นมือเข้าช่วย เพื่อทำการรักษาให้คุณป้า
โดยการผ่าตัดครั้งแรก คือบริเวณรอบดวงตา
เพราะตอนนี้แทบมองไม่เห็นแล้ว
สิ่งที่หลายคนพูด คือการตำหนิ ด่า และดูถูก
“หน้าตาดีอยู่แล้ว ไม่รู้จักพอ ก็สมน้ำหน้าบ้าง เหยียดหยามบ้าง รังเกียจบ้าง”
ถ้าเป็นเราหละ?
อยากให้เห็นใจ จิตใจคนที่เค้าปวดร้าว และทรมาณกับสิ่งที่เค้าเป็นอยู่
เค้าได้รับสิ่งที่เค้าทำแล้ว …
คุณป้าก็เป็นผู้หญิงคนนึง เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่เข้าใจคุณป้าหละว่า ผู้หญิงทุกคนอยากสวย
การทำศัลยกรรมสมัยก่อนเมื่อ20-30ปีที่แล้ว ก็ต่างจากปัจจุบันเยอะมาก
เมืองไทยเอง ใครทำศัลยกรรม ยังถูกล้อกันจนอาย และไม่เป็นที่ยอมรับ
ค่าใช้จ่ายก็สูง คุณป้าจึงต้องเลือกทางนั้น …
หลังจากดูเรื่องราวคุณป้าจบ สิ่งที่เรารู้สึกวาบขึ้นมาทันที คือคำว่า “พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีและเป็นอยู่” คือคำพูดที่เป็นจริงเสมอและใช้ได้เกือบทุกสถานการณ์
ปัจจุบันวิวัฒนาการทางการแพทย์ไปไกลมากแล้ว ใครอยากทำก็ทำ สังคมก็เหมือนจะรับได้กันอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่อยากบอกคือ
…เราจะสวยหรือไม่ ไม่ใช่การตัดสินจากภายนอกเพียงอย่างเดียว
การกระทำ ความคิด และจิตใจดี คือสิ่งที่วัดว่าคนคนนั้นสวยหรือไม่ต่างหาก…
