หนึ่งวันวันนี้ไปที่ที่ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ แต่ผู้ร่วมเดินทางน่ะต่างไปเสมอ การมาฮาโกเน่ครั้งที่ … นับไม่ถ้วน เพราะเป็นปลายทางที่นักท่องเที่ยวหลายคนอยากให้พามา ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหายต่างๆ ถ้าลองได้ขอคำชี้แนะว่าอยากไปชมธรรมชาติ อาบน้ำแร่แช่น้ำออนเซน(บ่อน้ำร้อน) หรือ อยากเห็นภูเขาฟูจิแบบไม่ต้องไปไกล หรือ ไม่ต้องค้างคืนได้มั้ย ร้อยทั้งร้อยจะได้รับการแนะนำว่าไป Hakone สิ อุทยานแห่งชาติของญี่ปุ่น ที่รวมทั้งสิ่งที่ธรรมชาติสร้าง หุบเขาที่เกิดจากการระเบิดของภูเขาไฟหลายพันปีก่อน ทะเลสาบสวยๆ วิวภูเขางามๆ...
จริงๆวันที่สองเป็นการทบทวนบทเรียนที่ครูแพตสอนเมื่อวาน คือการแต่งหน้าแบบเดิม ครูจะช่วยแต่งหน้าให้ครึ่งซ้ายเราแต่งเองครึ่งขวาตามความถนัดของมือ ระหว่างที่เรียนไป ครูแพตก็สอนเรื่องนู้นๆนี้ๆไปเยอะแยะ การแต่งหน้าแต่ละยุคแต่ละสมัย เรื่องของสีร้อน-สีเย็น ที่เมื่อวานเรา งง ไปพักนึง ถ้าเราจำวงกลมของสีได้ สีที่หักล้างกันจะอยู่ฝั่งตรงข้าม .. ครูบอกแบบนั้น ฉะนั้นการผสมสี…งิ้ว จึงเริ่มได้ ครูแพต บอกมา หนู copy มาเลย …...
เป็นไดอารี่ที่ย้อนหลังค่อนข้างนานเลย หลังๆนี่งานยุ่งพัลวันมาก กว่าจะได้มานั่งคัด+process รูปนี่ใช้เวลากว่าเขียนอีกนะ แต่มันเป็นไดอารี่เราเองยังไงก็อยากเก็บไว้ดู ช่วงนี้จะเป็นเรื่องราวของเรื่องสวยๆงามๆมากหน่อย เพราะกลับไทยครั้งล่าสุด เพิ่งไปเรียนแต่งหน้ามา ถ้าจะมาเรียนที่นี่ (ญี่ปุ่น) ก็คงใช้งบมากอยู่ มีโอกาสตอนอยู่ไทยก็เลยไปเรียนพื้นฐานมาบ้าง บวกกับครูที่สอนก็เป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกันมาก่อนด้วย เรียนไปหัวเราะไป ครูพี่แพตอารมณ์ดีสุดๆ นักเรียนของครูพี่แพตคงจะรู้กันดี … Blog สองตอนก่อนที่เกี่ยวกับ [Beautydiary] เหมือนกันอ่านได้ที่นี่นะ [Beautydiary] ①redlovetree...
งานติดๆกันสองงาน ห่างกันสามวัน ได้สวยบ่อยเลยช่วงนี้ แต่….ลืมจองคิวช่างแต่งหน้า โทรหาน้องเอิงช่างคนเก่งคนเดิม โชคดีที่น้องว่าง โดดขึ้นแท็กซี่มาเลย (น้องเอิงที่พูดถึงไปเมื่อตอนก่อนหน้านี้ [Beautydiary] ①redlovetree in RED…Vow&Chut’ Big Day) เหมือนเดิมเลย บอกช่างแต่งหน้าไปว่าชุดสีอะไร งานแบบไหน บอกช่างว่าพี่ขอเรียบๆเลยรอบนี้ ทรงผมเลยไม่ได้จัดอะไรมาก ม้วนๆสองสามทีเสร็จ ความเด้งขนตาแพ้รอบก่อนแบบเทียบไม่ได้เลยนะ 55~ เราไปงานด้วยชุดสีฟ้าอ่อน...
วันไหนได้แต่งตัวแต่งหน้าสวยๆก็อยากจะเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกหละ น่าจะเป็นเรื่องปกติทั่วไปที่สาวๆส่วนใหญ่ทำกัน…..มั้ง (^^;) เดือนเมษายนกลับไปงานแต่งงานเพื่อนสองงาน แล้วก็มีงานอื่นๆที่ต้องทำหน้าตัวเองให้มีสีสันออกงานเพราะปกติแคทแต่งหน้าไม่เป็น ได้แต่ปัดแก้มชมพูๆแล้วก็ไปสอน แล้วอยู่ที่ญี่ปุ่นก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้ออกงานเท่าไหร่ ดังนั้นความรู้เรื่องการแต่งหน้าให้เป็น “ศูนย์” …. รูปมัวและเบลอจริง ถ่ายในมุมมืด กลับไปเดือนเมษามีโอกาสได้คุยกับรุ่นพี่คนนึงที่รู้จักมาก่อนหน้านี้ 5ปีละ ตอนนี้พี่แพตของเราก็เป็นอาจารย์สอนแต่งหน้าของสถาบันสอนแต่งหน้าแห่งนึงแล้ว ติดต่อพี่แพตให้ช่วยแต่งหน้าไปงานแต่งงานเพื่อนให้หน่อย ไม่งั้น แคทแย่แน่ คงต้องหน้าจืดไปงาน แต่พี่แพตติดงานอยู่ภูเก็ตนู้น ~ เลยส่งนักเรียนมาแทน...
ได้ไปรีสอร์ทนี้แบบมีคนแนะนำมานะ เพราะแคตโตะไม่ค่อยได้อยู่เมืองไทย รีสอร์ทต่างๆก็เพิ่มมาก โรงแรมก็มีเยอะมาก ตามไม่ทันเลยทีเดียว กลับเมืองไทยครั้งนึงก็จะไปพักผ่อนต่างจังหวัดสักครั้ง สองครั้ง สามครั้ง หรือสี่ครั้ง (ก็มากไป) รีสอร์ทนี้ คาซา เดล มาเร 「Casa del Mare」 เพิ่งมารู้จริงๆว่าเป็นของ Sansiri ด้วย ไม่ได้ไปหัวหินมานานตั้งแต่เรียนจบจากเมืองไทย ก็นานนนนนอยู่นะ...
กลับมาเมืองไทยรอบนี้มีโอกาสแต่งหน้าแต่งตาไปออกงานหลายครััง แต่ละครั้งก็ได้ช่างแต่งหน้าทั้งมืออาชีพและสมัครเล่นมาช่วยเสริมความสวยให้ จนคิดว่าถึงคราวที่ตัวเองต้องไปลงเรียนแต่งหน้าให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที …. อย่างที่รู้ๆกันว่าเครื่องสำอางนั้นมีเยอะแยะ มากมาย บานตะไท เกินจะจำไหว อันไหนดีไม่ดีบางทีก็ต้องลองใช้กันเอง เพราะผิวแต่ละคนก็ต่างกันนะ หลายต่อหลายครั้งที่มีคนถามว่า “แคทใช้เครื่องสำอางอะไรคะ” ตอบง่ายมากเลยว่า “ใช้อะไรก็ได้ค่ะ ใช้ได้หมดไม่เคยแพ้” แคทเป็นคนหน้าจืดตลอดเวลาไปทำงาน จะหน้ามีสีเวลาไปออกงานเท่านั้นค่ะ ทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสได้แต่งหน้าสวยเหมือนสาวๆคนอื่นทั่วไป เดือนนี้ลาพักร้อนจากญี่ปุ่นมาพักผ่อนที่เมืองไทย ลองไปเดินๆดูชั้นเครื่องสำอางในห้างสรรพสินค้า มีให้เลือกตาลายเลยเหมือนกันนะ ตอนแรกเห็นชื่อของ...
จริงๆมันเป็นความรู้สึกที่สานต่อมาจากความฝันที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้นะ พอวันนี้เพลง “แด่เธอที่รัก” ของ Klear ผ่านเข้ามาก็น้ำตาซึม ~* รักที่ผ่านพ้นไป จะรักไหนครั้งไหน ไม่มีลืมหรอก อยู่ที่ว่ามันจะกลับมาทำให้เรานึกถึงมันอีกครั้งเมื่อไหร่ … บางช่วงเวลาแค่ผ่านไปเสี้ยวนาที ก็สามารถรื้อฟื้นเรื่องราวของอดีตกลับมาได้หมดเลย เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย… เธอทนทุกข์ใจ ทรมาน...
ยังคงเป็นเพลงที่อมตะตลอดกาลและก็ผ่านการ cover มาหลายคน วันนี้เปิดไปเจอ cover version นี้เสียงน่ารัก ฟังสบายได้อีกอารมณ์ “วีนัส บัทเทอร์ฟลาย” หากเปรียบกับชีวิตของคน เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่ ก็คงเปรียบได้กับฤดู คงเป็นฤดูที่แสนสดใส แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่ บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย …. ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู ความสุขอยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราได้ไม่นานเช่นกัน...
Angelina เป็นร้านขนมมาจากฝรั่งเศสมีสาขาที่ญี่ปุ่นไม่มาก มี salons de the’ ANGELINA แค่สองที่เอง เราซื้อกลับบ้านกัน กับ มองบลังขนมขึ้นชื่อสุดของร้านนี้หละ ช่วงนี้น่าจะเป็นเทศกาลวาเลนไทน์ ทำรสช็อคโกแลตออกมาด้วย เลยได้ลองรสชาติใหม่กับอีกอันนึงที่ไม่ใช่ออริจินัล หน้าตาของทั้งสองรสชาติ เราเริ่มที่ชิ้นแรกกับรสช็อคโกแลตก่อนเลย ความอร่อยของมองบลังนอกจากอยู่ที่ เกาลัดด้านบนแล้วนะ ด้านล่างสุดของแองเจลิน่าเป็นไอซ์ซิ่งกรุบๆละลายในปากนี่หละ เด็ดจริงๆ ...
หนึ่งเดือนของปี 2013 ผ่านไปไวจริงๆ เป็นช่วงเดือนที่หนักหนามีปัญหารอบตัว ภาระเยอะไปหมด แต่ก็เริ่มจะคลี่คลายไปบ้างแล้ว ยังโชคดีอยู่ที่ไม่มีปัญหาสุขภาพกายเลย เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตนี้ที่เราเป็นคนแข็งแรง … มันเป็นเรื่องดีกว่าเรื่องใดๆบนโลกใบนี้ รักตัวเองให้มาก ดูแลตัวเองก่อนแล้วค่อยดูแลคนอื่น *เมษาพักร้อน ขอที่เงียบๆพักผ่อนยาวๆ*
มาง่ายๆกับ New Post วันนี้แค่คำว่า “ONE” ให้เป็นไดอารี่นึง ระหว่างนั่งเขียนงานแล้วเพลงนี้ลอยเข้ามา เปิดเพลงแล้วใช้สมาธินั่งฟังเนื้อเพลง อืมมม สามรอบ มันให้กำลังใจเราดีเหมือนกันนะ … เผื่อใครที่กำลังจะก้าวผ่านช่วงวิกฤติของชีวิต อะไรที่มันแย่ๆและกำลัง “จะ” ผ่านมันไป เพลงนี้ฟังแล้ว ช่วยให้ฟ้าสดใสขึ้นมาอีกนิดนึง “บทเรียนที่เลยผ่าน อาจเดินด้วยน้ำตา และอาจต้องใช้เวลา เพื่อลืมมัน”...
25 ธันวาคม 2555 คริสมาสอีกหนึ่งปีที่โตเกียว วันนี้ออกไปกินซ่านัดเจอกับน้องคิมที่มาเที่ยวโตเกียวคนเดียวหนึ่งอาทิตย์เลยพาไปทานขนม ไปตามร้านตามหนังสือแนะนำมา พร้อมแล้วก็ไปเดินเล่นกินซ่ากันดีกว่า หลายตึกก็ตกแต่งธีมคริสมาสกันแล้ว สวยตอนเปิดไฟมากๆ แวะมาชาบูตามวิสัยสาวกกันหน่อย แต่ตกแต่งร้าน … งั้นๆ ^^; เจอโฆษณาของการบินไทยกับ A380 ด้วยกลางกินซ่าเลย เปิดหนังสือมาจริง ตามพิกัดนี้เลย พร้อมแล้วไปกินกัน ตอนสั่ง...
สวัสดีวันจันทร์~ กลับบ้านช้าเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้ระหว่างการเดินทางกลับบ้านมีเรื่องประทับใจให้อมยิ้มก่อนเข้าบ้าน น่ารักมากเลย … copy & paste from my Facebook ก่อนรถออกมีรถบัสจากฮาเนะดะวิ่งผ่านมา เด็กผู้ชายในรถโบกมือแล้วยิ้มๆ เราโบกมือกลับแล้วยิ้มให้ สักพักเด็กผู้ชายก็วิ่งมาขึ้นรถเมล์คันที่เรานั่งอยู่ เป็นเที่ยวสุดท้ายของวัน มานั่งข้างหลังเรา “บอกว่าเหนื่อยจัง วิ่งมาทันรถด้วย” เราเลยหันไปยิ้มให้อีก ตอนขาลงเด็กน้อย เดินมาส่งยิ้มหวานข้างหน้าก่อนก้าวขาลงไปแล้วบอก...